miércoles, 21 de febrero de 2007

Peche Reitoría. A queima e paseo do Mecogago ou Mecagongago.





Nestes mesmos intres (18:30) na mal chamada Plaza da Reitoría- agora Plaza do PAS LABORAL- e os seus aledaños, o Mecogago/Mecagongago pasea as súas derradeiras bagoas de fartura de viño e porco do país. Jordo fuciñento e sorrinte luce o mono azul e calcetins de danzarín tradicional. Deitado no seu cadaleito acolchado de palla deixase levar polos sufridos PAS LABORAIS co acompañan dende xa fai 035 días.
¡ Pelouro de rapas! comenta o pasar o seu carón un compunxido pechado.
¡Mágoa de becho! berra outra pechada despechada.
¡Quen podera estar convosco....Komando jasolina!, laiámonos nos mesmos.
Pero xa está, non hai que facerlle, xa se sabe que unha cousa e unha cousa e outra cousa é outra cousa. Xa que logo: LUUUUUUUME .

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Ides saber o que é bo. Atallo de marcianos suburbanitas. Eu son o que vos vai foder de verdade. Ja, ja, ja.

Anónimo dijo...

Querido Pas Laboral: Xa sei todo o que hai que saber. Ides de cú, costa abaixo e sen freos. A vida eche así non a inventei eu. É que me parto.

Anónimo dijo...

Estou esperando que me desentablillen (non sei como se di en galego) para ir onde vós.....