miércoles, 14 de marzo de 2007

PECHE NA REITORÍA. FUNDIDO EN NEGRO.





Logo de 056 días, hoxe 14 -03-2007,a Asemblea decidiu levantar o peche. Dende éste queremos agradecer a todo o PAS LABORAL co mantivo latente pernoctando, facendo quendas, tomando un café e charlando cos compañeiros, chamando por telefono ou escribindo no blog do peche, etc... o esforzo realizado; tamén queremos agradecer os compañeiros-as do proceso negociador e de mediación o seu esforzo. Á Comunidade Universitaria en xeral e en particular as dúas compañeiras funcionarias que durante todos estes días sobrelevaron a nosa presencia e actividade no terceiro andar da Reitoría. Esperamos todos aprender das circunstancias vividas e telas presentes cara o futuro non tan lontano. Non podemos nin queremos esquencernos da seguridade e "pulcritude"coa que día e noite estivemos neste trance por mor da presencia e traballo dos compañeiros de Seguridade e limpeza.
Comunicase na asemblea que o sábado haberá unha "celebración fin de peche"para a xente dos tres campus pois, grazas a solidaridade de todos-as, aínda quedan cartos do fondo de resistencia. Podedes apuntarvos nas listas que circularán ou ben chamar a conserxería da reitoría.
PERMANECEREMOS ATENTOS E ALERTA E DISPOSTOS A SEGUIR TRABALLANDO.


Queda pois agradecer a todos-as os que mantiveron este blog coas suas achegas , ideas e esforzo por manter vivo o espíritu de loita do PAS LABORAL . O esforzo de informar trasladase á representación dos traballadores: o COMITÉ INTERCENTROS SERÁ QUEN INFORMARÁ DO PROCESO DE REFERENDUM, e o que sexa menester.
AB IMO PECTORE.
(Fundido en negro)

10 comentarios:

Anónimo dijo...

H A S T A L A V I C T O R I A S I E M P R E

Anónimo dijo...

We'll meet again
Don't know where
Don't know when
But I know we'll meet again some sunny day

Keep smilin' through
Just like you always do
Till the blue skies drive the dark clouds far away

So will you please say hello
To the folks that I know
Tell them I won't be long
They'll be happy to know
That as you saw me go
I was singing this song

We'll meet again
Don't know where
Don't know when
But I know we'll meet again some sunny day

Anónimo dijo...

Compañeiros de Ourense e Pontevedra animádevos a vir ó Festipeche 2007.
Veña vinde que non hai churrasco (aleluia) nin cocido (oh my god)nin patitas con salsa de soja (que conste que a min me molaban) nin viño de Rafa (yuhuuu).
Haberá: unhas exquisitas empanadas de zamburiñas, polo asado que te jiñas e ensaladas de pasta.
SUS LO VAIS A PERDER?????

Anónimo dijo...

aunque estos últimos días no pude estar con vosotros/as (ya sabeis la razón) intenté estar informada a través del blog. Me alegro de que todo haya acabado bien y que tengais un convenio. Ha sido un placer y un honor conoceros y compartir este tiempo con vosotros. Sólo tendo dos preguntas: ¿qué vamos a hacer ahora al mediodía? y ¿por qué no hay churrasco?

Anónimo dijo...

Para os que teñan problemas de adaptación á vida "normal" o gabinete sicolóxico da Uvigo ofrece os seguintes cursos-terapia:

Vivir sen drogas e alcohol 80 hr
Por que mi casa está tan vacia?-30 hr
Vivir sin odiar a Manolo Castro - 1200 hr (es un master)

Anónimo dijo...

Lo bueno se queda, lo malo se va...
Salud.

Anónimo dijo...

Que é iso de que me ides comer?
É que non sabedes que uns dos meus ingredientes básicos é o aceite de castro Oliva e os allos das Pedro-ñeras?

Anónimo dijo...

Somos demasiados y no podrán pasar por encima de la vida que queremos heredar.
donde no tenga miedo a decir lo que pienso
Siento que llegó nuestra hora esta es nuestra revlución.
Comedida noraboa para todas e todos.
Vémonos nos bares

Anónimo dijo...

LIMPEZA EN FOLGA: As mulleres detrás da revolución social

Non deixa de ser significativo que sexa o sector da limpeza, considerado antigamente “femenino” e no que aínda a día de hoxe está composto maioritariamente por mulleres, quen leve a cabo esta folga que sae todos os días na prensa e que lle está a marear a cabeza a xefes, reitores, decanos...


As mulleres estiveron e están sempre detrás de cada muxica de revolución social. As mulleres, sempre comprometidas co tempo que lles tocou vivir. As mulleres, presenza caladiña que cando non está ben que se bota en falta.


Dende aquí o meu sincero apoio:

“LOITADE, LOITADE ATA O FINAL”.
“LOITA TI, QUE PODERÍAS SER MIÑA NAI, MEU PAI, MIÑA IRMÁ, EU”

Ánimo

Mohamed Bouazizi dijo...

He estado leyendo sobre vuestro caso.... y no tiene nombre. Desde blogdenuncia nos solidarizamos con vosotros. En nuestro blog inetntamos debatir y recoger firmas por distintas causas, si quisierais exponer vuestro caso o cualquier otro.. estariamos encantados.
http://gabelso-blogdenuncia.blogspot.com/

contacto :
blogdenuncia.gabelso@gmail.com